۱۳۸۹ اردیبهشت ۱, چهارشنبه

جای ناقض حقوق بشر شورای حقوق بشرنیست

چهارشنبه ۱ ارديبهشت ۱۳۸۹
واکنش ها به درخواست عضویت جمهوری اسلامی

جای ناقض حقوق بشر
شورای حقوق بشرنیست

درخواست جمهوری اسلامی برای عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، با واکنش واعتراض فعالان حقوق بشر مواجه شده است. از جمله شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل طی نامه ای به دبیر کل سازمان ملل، تاکید کرده که جمهوری اسلامی به دلیل نقض گسترده حقوق بشر، صلاحیت عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل را ندارد.

رای گیری برای انتخاب اعضای جدید شورای حقوق بشر سازمان ملل روز 23 اردیبهشت در مجمع عمومی سازمان ملل برگزار می شود. جمهوری اسلامی به همراه چهار کشور مالزی، تایلند، مالدیو و قطر، برای عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خود را نامزد کرده اند.در صورتی که دست کم 97 عضو سازمان ملل به کاندیداتوری ایران رای مثبت بدهند، جمهوری اسلامی برای سه سال به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواهد آمد.

تخلفات قانونی

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، در واکنش به درخواست جمهوری اسلامی برای عضویت در شورای حقوق بشر، طی نامه ای به دبیر کل سازمان ملل، تاکید کرده که جمهوری اسلامی به دلیل نقض گسترده حقوق بشر، صلاحیت عضویت در شورای حقوق بشر سازمان ملل را ندارد.

خانم عبادی در نامه اش هم به "تخلفات قانونی" و هم "عملکرد اجرایی" جمهوری اسلامی اشاره کرده است.در بخشی از نامه این فعال حقوق بشر خطاب به بان کی مون،دبیرکل سازمان ملل، به "تبعیض جنسیتی" در ایران اشاره شده و آمده: "در قوانينی‌ که بعد از انقلاب به تصويب رسيده است، موارد متعددی تبعيض بر اساس جنسيت وجود دارد، از جمله ديه زن نيمی از ديه مرد است. شهادت دو زن معادل با شهادت يک مرد است. يک مرد می‌‌تواند چهار همسر داشته باشد و بدون عذر موجه زنش را طلاق دهد و بسياری قوانين تبعيض آميز ديگر."

شیرین عبادی در ادامه با بیان اینکه "در قوانین جمهوری اسلامی تبعیض براساس مذهب وجود دارد" نوشته است: "طبق قانون اساسی‌ جمهوری اسلامی ايران، مذهب رسمی‌ تشيع است. ساير فرق اسلامی و هم چنين زرتشتی، مسيحی‌، کليمی از جمله اديانی هستند که به رسميت شناخته شده اند و حال آنکه پيروان اديان ديگری چون بهائی در ايران زندگی‌ می‌‌کنند و يا اساساً عده ای اعتقاد به مذهب خاصی‌ نداشته و پيرو احکام اخلاقی‌ و نه الهی هستند.متاسفانه برای چنين گروه‌ها و مذاهبی هيچ حقی‌ در قانون منظور نشده و آنها ازکليه حقوق مدنی، سياسی، اجتماعی و فرهنگی‌ خود محروم هستند، حتی از ابتدای انقلاب تا کنون به بهأييان اجازه تحصيل در دانشگاه را نداده اند."

در بخش دیگری از این نامه به برخی مجازاتها اشاره شده و آمده: "مجازات هايی چون سنگسار، قطع دست و پا، به صليب کشيدن، شلاق زدن در قوانين وجود داشته و متاسفانه بارها نيز اجرا شده است."

خانم عبادی در بخش مربوط به "تخلفات قانونیگ هم به موارد دیگری از جمله اعدام بزهکاران زیر 18 سال، سانسور و جلوگیری از چاپ و نشر کتاب و جلوگیری از اعمال حاکمیت ملی از سوی شورای نگهبان اشاره کرده است.

وضعيت حقوق بشر پس از انتخابات

شیرین عبادی در بخش مربوط به "عملکرد اجرایی" جمهوری اسلامی در حوزه حقوق بشر، به حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداخته و نوشته: "پس از برگزاری انتخابات رياست جمهوری در ماه ژوئن ۲۰۰۹ چند ميليون ايرانی در راه پيمائی مسالمت آميزی، مخالفت خود را با نتايج انتخابات، اعلام نمودند اما جواب آنها گلوله بود و زندان؛فيلم ها، عکس‌ها و شاهدان فراوانی بر خشونت‌های دولتی تاکيد می‌‌نمايند و حتی در چند مورد قاتلين با دليل و مدرک کافی‌ شناسائی و به مقامات دولتی و مردم معرفی‌ شده اند، ولی متاسفانه هيچ اقدامی در جهت دستگيری قاتلين و حتی کاهش خشونت‌ها از سوی قوه قضائيه و ساير مسئولين حکومتی انجام نگرفته است."

برنده جایزه صلح نوبل در ادامه در خصوص دستگیریهای گسترده پس از انتخابات چنین نوشته است: "تعداد کثيری از فعالين سياسی، مدنی و حتی فرهنگی‌ با دلايل واهی دستگير شده و برخی‌ از آنان را با محاکمه ای‌ چند ساعته و پشت درهای بسته محکوم به اعدام نموده اند؛ با زندانيان سياسی بسيار بد رفتاری می‌‌شود تا حدی که چند نفر از آنان نيز در زندان و زير شکنجه جان سپرده اند. زندانيان سياسی حتی از حقوق اندکی که قانون برای زندانيان عادی و مجرمين خطرناک در نظر گرفته است، نيز محروم هستند."

بازداشت گسترده روزنامه نگاران ایرانی و تبدیل ایران به "زندان روزنامه نگاران جهان" بخش دیگری از نامه شیرین عبادی را تشکیل می دهد: "ايران تبديل به زندان بزرگ روزنامه نگارانی شده که گناهی جز اطلاع رسانی ندارند، نه تنها روزنامه‌های کثيری را تعطيل کرده اند بلکه تعدادی از سايت‌های خبری اينترنتی را هم فيلتر کرده اند. با ارسال پارازيت‌های قوی مانع از پخش تلويزيون هايی می شوند که به زبان فارسی‌ برنامه اجراء می‌‌کنند-از طريق کنترل ايميل‌ها و تلفن‌ها تعدادی دستگير شده اند."

شیرین عبادی در بخش پایانی نامه اش، با یادآوری قطعنامه های صادر شده علیه جمهوری اسلامی به دلیل نقض حقوق بشر، پرسیده است: "اکنون اين پرسش‌ مطرح می شود که آيا حکومت جمهوری اسلامی ايران که سالها مرتکب نقض حقوق بشر شده است، صلاحيت ورود به شورای حقوق بشر را دارد؟ آيا حکومتی که تا کنون به قطع نامه‌های سازمان ملل متحد بی‌ توجهی‌ کرده است و آنها را ناديده گرفته، می تواند نسبت به اجرای حقوق بشر در ساير ممالک قضاوت درستی‌ داشته باشد؟"

ترفند جمهوری اسلامی

همزمان با انتشار این نامه، شیرین عبادی در گفتگو با دویچه وله به دعوت مسئولان جمهوری اسلامی از بان کی مون، برای سفر به ایران اشاره کرده وگفته: "این اقدام برای زمینه سازی به منظور ورود به شورای حقوق بشر است".

مسئولان جمهوری اسلامی اعلام کرده اند دبیر کل سازمان ملل را برای رایزنی در خصوص پرونده هسته ای به ایران دعوت کرده اند امابه گفته شیرین عبادی "جمهوری اسلامی خواستار عضویت در شورای حقوق بشر است و یکی از موانع ورود به این شورا این است که از سال ۲۰۰۵ به ‌بعد، به هیچ گزارشگر حقوق بشر اجازه ورود به ایران و بازدید از زندان‌ها داده نشده است. دولت ایران می‌خواهد با ترفندی این تخلف را بپوشاند و هنگام رای‌گیری بعدی برای این عضویت، به دعوت ایران از آقای بان‌کی‌مون استناد کند".

مبارزه مردم ایران

به گزارش میدل ایست آنلاین، الهه امانی، فعال حقوق بشر و نماینده مردم ارومیه در مجلس ششم هم گفته است عضویت ایران در شورای حقوق بشر "امید مردم ایران برای به رسمیت شناخته شدن و جلب حمایت جامعه جهانی در مبارزه برای رسیدن به مدنیت، حقوق و عزت نفس را متزلزل می‌کند".

این فعال حقوق بشر تاکید کرده که انتخاب جمهوری اسلامی به عنوان عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل "درست مثل این است که دولت آپارتاید آفریقای جنوبی به عضویت کمیته محو تبعیض نژادی در می‌آمد یا به دولت آمریکا برای رفتار غیرانسانی با بازداشت‌شدگان جایزه می‌دادند، وقتی که همه جهانیان از دیدن تصاویر شکنجه جنسی زندانیان عریان در بهت فرو رفتند".

شادی صدر، فعال حقوق بشر هم در وبلاگش پستی نوشته که در بخشی از آن آمده: "معادله ساده است: دولت ایران یا رای می خرد، یا معامله می کند. مثلا به سری لانکا، که خود به طرز آشکار و سیستماتیک حقوق مردم تامیل را نقض می کند، وعده می دهد: این بار، به نفع من رای بده، بار دیگر، جایی دیگر، من به نفع تو رای می دهم. و کم نیستند دولتهای فقیری که با یک قرارداد تجاری، و حتی کمتر از آن، خریده می شوند و کم نیستند دولتهای ناقض حقوق بشر که چنین معاملات پایاپایی منافع شان را در سازمانهای بین المللی تضمین می کند."

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر