سرودۀ حسین نورانی نژاد در سلول انفرادی
حسين نوراني نژاد، رييس كميته اطلاع رساني حزب مشاركت شهريورماه گذشته بازداشت شد و هم اكنون ششمين ماه بازداشت حبس در زندان اوين را پشت سر گذاشته است.
او كه نزديك به 90 روز در سلول انفرادي كه از مصاديق شكنجه است، نگه داشته شد، قطعه شعري را خطاب به برگي كه بر ديوار سلولش روئيده بود، سروده است كه بخش هايي از آن در پي مي آيد.
هفته گذشته دادگاه انقلاب، این فعال سیاسی اصلاح طلب را به سه سال حبس تعزيري محكوم و با تبديل قرار بازداشت او به وثيقه مخالفت كرد.
برگزاري مراسم دعا در حسينيه دارالزهرا، همكاري با سايت نوروز، همكاري در انتشار بيانيه هاي حزب مشاركت و ارتباط با نيروهاي ملي مذهبي به عنوان دلايل صدور اين حكم عنوان شده است.
حسين نوراني نژاد كه در حال حاضر در بند 350 زندان اوين به سر مي برد از روحيه بسيار بالايي برخوردار است و به حفظ روحيه ساير زندانیان سبز كمك مي كند.
اين شعر در سيزدهمين روز حضور حسين در سلول انفرادي يعني در مهرماه سروده شده است و تنها بخش هايي از آن در پي مي آيد:
اين ور ديوار سنگي توي اين اتاق تنگ
منم و دو جلد كتاب و مورچه ها و چند تا سنگ
نه خدا! تموم نشد، يه دونه برگم اين جا هس
برگي كه از روزگار برام همين مونده و بس
رو ديوار سلولم تابلويي از طبيعته
مي گه اون بيرون هنوز زندگي يك حقيقته
مي گه اون بيرون هنوز آدما زندگي دارن
به خودت نيگا نكن به فرداشون اميدوارن
شنبه و يك شنبه شون با هم ديگه فرق مي كنه
صبحشون با شامشون با هم ديگه فرق ميكنه
نه كه فكر كني اونا تو زندگي غم ندارن
بيشتر از خودت نباشه به خدا كم ندارن
همشون درد دارن، درداي جور واجور دارن
تو خودت بودي كه اون ور؟ اونا هم گرفتارن
ولي اي برگ مگه دوا و درمون نداريم؟
همه درداشون به جونم، رگ و ايمون نداريم؟
براي اينا كه اين ور، آسمون نه آبيه
آفتاب و مهتابشون مدام يه لامپ مهتابيه
اينا هم به درد اون وريا يه روز دچار بودن
واسه درمون همون ها اين طرف گرفتارن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر