ايران و عامل جنون
ريچارد کوهن
در ارتباط با برنامه مشکوک تسليحات هسته ای ايران، يک سؤال وجود دارد: آيا محمود احمدی نژاد رئيس جمهوری ايران، ديوانه ای نظير آدولف هيتلر است و يا در ميان تمام آدمها، مثلا به اندازه ريچارد نيکسون ديوانه است؟
نيکسون جنون خاص خودش را داشت. او در جريان تبليغات رياست جمهوری سال 1968 به دستيارش باب هالدمن گفت: «من اين را نظريه مرد ديوانه می خوانم.» او درباره رويکرد خود به جنگ ويتنام حرف می زد: «می خواهم مردم ويتنام شمالی بدانند به نقطه ای رسيده ام که ممکن است برای متوقف کردن جنگ به هر عملی دست بزنم. ما دنيا را به سرشان خراب می کنيم تا بدانند نيکسون به کمونيسم حساس است. نمی شود وقتی رئيس جمهور عصبانی است و دستانش روی دکمه بمب اتمی است، او را مهار کرد.» اين استراتژی هرچند جذاب بود اما هرگز در ويتنام شمالی راه به جائی نبرد. شايد هم مردم ويتنام شمالی از نيکسون ديوانه تر بودند.
احمدی نژاد هم به نوعی ديوانه است. مردود شمردن واقعه هولوکاست از سوی وی، يا نشانه ای از زوال عقل است و يا نوعی جنون نيکسونی برای برهم زدن موازنه دشمنان و مخالفان است. اقدام بعدی اين مرد چه خواهد بود؟
احمدی نژاد در سايه انکار هولوکاست، به دفعات خواستار نابودی اسرائيل شده است. هرچند برخی از کارشناسان درباره ترجمه دقيق سخنان وی دچار اختلاف هستند، اما هدف کلی او آشکار است. آنچه آشکار نيست، اين است که آيا او آرزويش را بیان می کند یا دارد قول انجام کاری را می دهد؟ «رژيم صهيونيستی ناپديد خواهد شد.» «رژيم صهيونيستی در مسير زوال قرار گرفته است.» «روزهای اين رژيم به شماره افتاده است.» «به خواست خدا و به زودی خواهيد ديد که اين جرسومه فساد از صحنه روزگار پاک خواهد شد.» می توانم همينطور ادامه دهم، راستش اين کاری است که احمدی نژاد می کند.
اين اظهارات چيزی جز ابراز احساسات يک عوامفريب برای خوشحال کردن توده مردم نيست. احمدی نژاد می داند که درصورت دست زدن به هرگونه تلاش برای عملی کردن اين لفاظی ها، پاسخ قدرتمندی دریافت خواهد کرد. اسرائيل يک قدرت هسته ای است و بدون نبرد، تسليم نخواهد شد. ايرانی ها نمی توانند تا اين اندازه مجنون باشند. آنها به شيوه نيکسونی ديوانه هستند و تنها سعی می کنند تأثير گذار باشند. شايد!
اما باور اينکه دنيا بر اساس منطق به جلو می رود، خود غيرمنطقی است. نمونه هيتلر، هم آموزنده و هم هشدار دهنده است. رهبر نازی ها نه تنها ضد نژاد سامی بود و به نظريه های ديوانه وار خود اعتقاد داشت، بلکه تصميمات جنون آميزی هم می گرفت. برای مثال، چرا او پس از حمله ژاپنی ها به پرل هاربر، عليه ايالات متحده اعلان جنگ کرد؟ چرا او قبل از شکست دادن انگلستان، به روسيه حمله کرد؟ در هر دو مورد، او دليل خودش را داشت و در هر دو مورد، دلايلش جنون آميز بودند.
اسرائيل نيز به نوبه خود، اعتقاد اندکی به منطق انسانی دارد. لذا اين سؤال که آيا احمدی نژاد تنها نقش يک مرد ديوانه را بازی می کند يا اينکه واقعاً ديوانه است، ارزش علمی ندارد. اين وضعيت از فوريت واقعی و هراس انگيزی برخوردار است اما گاهی با پارانويا (جنون همراه سؤ ظن) اشتباهی گرفته می شود. برای مثال، وقتی رهبران اسرائيلی نسبت به انجام يک حمله بازدارنده و بمباران تأسيسات هسته ای ايران، نظير حمله سال 1981 به عراق، هشدار می دهند، از اين اقدام به عنوان يک ضرب شست غيرمسؤلانه ياد می شود. زبينيو برژينسکی مشاور سابق امنيت ملی ايالات متحده می گويد اگر اسرائيل دست به چنين کاری بزند، ممکن است ايالات متحده از قدرت خود برای بازداشتن اسرائيل استفاده کند. نظريه برژينسکی يادآور لجاجتی سختگيرانه است: ما برای دفاع از دشمنان، به دوستان مان شليک خواهيم کرد.
بمب ايرانی تنها اسرائيل را نگران نمی کند، بلکه توازن قدرت در خاورميانه را برهم می زند و سازمان های تروريستی نظير حزب الله و حماس را به تشديد اقدامات جنگی خود عليه اسرائيل وا می دارد. ساير کشورهای خاورميانه که به چتر هسته ای آمريکا اعتقادی ندارند، در پی دستيابی به بمب هسته ای خواهند رفت. به اين ترتيب، يک منطقه بی ثبات به سوی هسته ای شدن می رود.
من نمی دانم آيا احمدی نژاد نقش يک ديوانه را بازی می کند و يا ديوانه واقعی است. اما اين را می دانم که ايران در پی دستيابی به تسليحات هسته ای و موشک های قادر به حمل آنها است. ضمناً اين را می دانم که ايالات متحده و متحدان آن کشور کار چندانی برای بازداشتن احمدی نژاد، ملاها و سپاه پاسداران از دستيابی به اهدافشان نکرده اند. ممکن است وقت آن باشد که باراک اوباما به عنوان مظهر ميانه روی، شيوه ای را از ريچارد نيکسون و استراتژی نبرد ديوانه وار با يک ديوانه، به عاريه بگيرد. آنطور که اوضاع پيش می رود، اينگونه عمل نکردن، يک ديوانگی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر