۱۰ اسفند روز سرنوشت سازی است. نباید موسوی و کروبی را تنها گذاشت . حضور پر رنگ جنبش سبز می تواند تمام معادلات استبداد را در هم بریزد و فشار بر رهبران جنبش و دیگر زندانیان را کاهش دهد. ولی حضور کمرنگ جنبش سبب افزایش فشار بر آنان و دیگر زندانیان سیاسی خواهد شد. اگر چه که این اعتراض باید برای تک تک زندانیان سیاسی انجام می شد، ولی با توجه به موقعیت کنونی، لزوم حمایت از رهبران جنبش سبز دو چندان می باشد، موسوی و کروبی عملا ثابت کردند تا آخر ایستاده اند و ذره ای پا پس نخواهند کشید. پس اینک بر جنبش سبز است که با حضور پر شورخود در راهپیمایی ۱۰ اسفند از آنان حمایت کند.
جنبش سبز نباید با دستگیری رهبران جنبش سبز و سرکوب احتمالی راهپیمایی های روز های آینده نا امید شود. برای پیروزی هم باید از قدرت دشمن تخمین درستی داشت و هم به نقاط قوت و ضعف دشمن و همچنین نیرو های خودی کاملا آگاه بود و برای آن برنامه ریزی کرد.
بدون شک جمهوری اسلامی با تمام قدرت خود را آماده مقابله با اعتراضات مردم ایران به دستگیری رهبران جنبش سبز کرده است. استبداد میلیون ها دلار در آمد نفت و گاز ایران را هزینه ی سرکوب حرکتهای اعتراضی مردم ایران کرده است تا اینگونه بقای خود را تضمین کند. مردم ایران باید بدانند که تا اینجای کار ارتشی تا دندان مسلح را کلافه و تا حد زیادی زمینگیر کرده اند. ایران نه تونس و نه مصر است. بلکه لیبی را میتوان تنها نمونه ی بسیار کوچکی از ایران دانست. پس باید از قدرت دشمن آگاه باشیم و بدانیم در حال انجام چه کار بزرگی هستیم تا مبادا دچار یاس و نا امیدی گردیم.
تنها راه شکست استبداد دینی که برای کشتار، توجیه مذهبی هم دارد، اعتراض دائم و مستمراست تا جایی که بدنه نیروهای سرکوبگر به دامن ملت ایران باز گردند و دیکتاتور و نزدیکانش را تنها بگذارند. یکی از بهترین کار ها برای جدا کردن بدنه مردمی نیرو های سرکوبگراستفاده از همان سلاحی است که آنها برای کشتار و سرکوب از آن استفاده میکنند، یعنی مذهب. در کنار تظاهرات های خیابانی از مفیدترین کار ها، درخواست از مراجع است تا در قبال سرکوب اعتراضات مسلالمت آمیز مردم ایران و کشتار آنها ساکت ننشینند. مراجع هم برای رضای خدا، هم برای حفظ دین خداو هم برای حفظ جایگاه خود، باید با فتوایی روشن، حرام بودن به زمین ریختن خون انسانهای بی گناه را که تنها برای راهپیمایی مسلالمت آمیز پای در خیابانها می گذارند، به بدنه مذهبی نیرو های سرکوبگر گوشزد کنند. اگر مراجع وظیفه شرعی و عرفی خود را انجام دهند بدون شک بدنه نیرو های سرکوبگر از لحاظ ایدولوژی خلع سلاح خواهند شد. اگر چنین نکنند، نه تنها گناه بر زمین ریختن خون تمام کسانی که با توجیه مذهبی کشته یا مجروح میشوند، بر گردن آنها است، بلکه هم دین نابود خواهد شد و هم جایگاه آنان در این دنیا و آخرت از بین خواهد رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر