استراتژی رعب و وحشت جمهوری اسلامی، با حضور حماسی جوانان ایرانی در ۲۵ با شکست سنگینی روبرو شد. به زعم تئوریسینهای جمهوری اسلامی، تنها راه نجات نظام، فشار بر رهبران جنبش سبز برای عقب نشینی و پس گرفتن حرفهایشان می باشد. بدون شک این عزیزان را زیر شدید ترین فشار ها قرار خواهند داد تا از مواضع خود عقب نشینی کنند و به این وسیله سعی دارند تا با دلسرد کردن جنبش سبزو کم کردن دامنه اعتراضات، به سرکوب تجمعات پراکنده مردمی بپردازند. غافل از اینکه آقایان کروبی و موسوی در یک سال و نیم گذشته، سیل اعتراضی جنبش سبز را با سد محبوبیت خود، مهار کرده بودند تا به استبداد فرصت تامل و تعقل دهند. آنان با نا امید شدن از اصلاح استبداد، در ۲۵ بهمن این سیل را رها کردند. دیگر برای هیچ کس امکان کنترل این سیل نیست که اگر چنین کنند تنها محبوبیتشان در میان سیل خروشان مطالبات مردم ایران نابود خواهد شد. دو اشتباه بزرگ در محاسبات جمهوری اسلامی وجود دارد اولین اشتباه که قبلا نیز در هنگام انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اتفاق افتاد، بی توجهی به فواید حضور رهبران جنبش سبز برای کنترل حرکت اعتراضی مردم ایران می باشد. سیل اعتراضی مردم ایران را سر باز ایستادن نیست، حذف سیستمهای کنترلی این حرکت خانمان استبداد را به باد خواهد داد اگر چه هزینه های سنگینی نیز برای ایران و مردمش به همراه خواهد داشت. دومین اشتباه محاسباتی این است که جنبش سبز مانند جمهوری اسلامی دارای ولی فقیه نیست که همه چیز به یک نفر ختم شود. حرکتی با هویت و خواست های مشخص است که رهبران خود را بر اساس احترام به خواست هایش و به فراخور زمان و مکان به صورت کاملا خود جوش بر میگزیند، و از این رو به راحتی رهبری در جنبش سبز قابل کنترل یا حذف شدن نیست. عقب نشینی یا اشتباه هر رهبری موجب توقف جنبش نخواهد شد بلکه سبب جایگزین شدن آن خواهد گشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر