قبل از هر چیز باید بگویم که من نه دل در گرو رضا پهلوی دارم و نه فریب خورده مریم و مسعود رجوی بوده و نه کمونیسم می باشم ... ، بلکه تنها دل در گرو ایرانی آزاد و آباد و واقعا سبز به معنای کامل آن دارم.
دوستان سبز را کمی به تفکر در مورد ترفند های اقتدار گرایان فرا می خوانم. نگاهی به روزنامه ها و وبسایت های جمهوری اسلامیبیاندازید تا ببینید و بیاندیشید که نهضت آزادی و مشارکت و هر کس دیگری که مخالف جمهوری اسلامی است گروهک و منافق خوانده می شود، جنبش سبز را فتنه می خوانند و موسوی و کروبی را سران فتنه. کمی بیاندیشید شاید این ترفند جدیدی نباشد و خودکامگان آن را از اولین سالهای بعد از انقلاب برای آمادگی افکار عمومی جهت سرکوب و نابودی مخالفان به کار بسته باشند. کمی بیاندیشید که زیر تبلیغات قدرت طلبان حاکم، زمانی آقای منتظری را به سخره می گرفتیم و خامنه ای را از خوبان می دانستیم. اگر کسی از کشتار ۶۷ صحبت می کرد حرفش را به پشیزی نمی خریدیم و او را منافق می خواندیم. زمانی محمد رضا شاه را بد ترین انسان روی زمین می شمردیم. من به هیچ وجه قصد دفاع از گروهی را ندارم و به هیچ وجه دل در گرو قدرت طلبانی چون مریم و مسعود رجوی ندارم ونمی خواهم از اشتباهات محمد رضا شاه دفاع کنم، وبر این باورم که ایدئولوژی در قدرت تنهاعامل فساد و تباهی است، چه از سنخ ولایت فقیهی آن و چه از نوع رجوی و پهلوی آن .... ولی زمانی که می خواهم مجاهدین را منافق و سلطنت طلبان را طاغوتی واصلاح طلبان را حکومتی بنامم کمی به فکر فرو می روم که نکند این نتیجه همان تبلیغاتی است که دوست دارد نهضت آزادی را گروهک و جنبش سبز را فتنه بنامد. زمانی که آقای دگمه چی را می بینم که در عین بی نیازی از جانش در راه کمک به زندانیان سیاسی و مردم ایران می گذرد، بر خود می لرزم که نکند آنان را که منافق می نامم از جنس مسعود و مریم نباشند و انسان هایی چون دگمه چی باشند که حاضر هستند برای آسایش و آرامش ما از جانشان هم بگذرند.
فراموش نکنیم که ما در ایرانی تربیت شده ایم که تمام ارزش های مان در زیر بمباران تبلیغاتی شبانه روزی جمهوری اسلامی شکل گرفته است. تبلیغاتی که میلیارد ها دلار خرج آن شده است تا جوانان ایرانی جز به چیزی و گونه ای که خود کامگان قدرت طلب می پسندند نیندیشند. میتوان به آنچه بر من و شما رفته است بردگی نام نهاد، بردگی فکری. نوعی مدرن از بردگی در قرن بیست یکم. ولی برده دآری در قرن بیست و یکم چندان نمی پاید و با آشکار شدن چهره فریبکار برده داران تمام آن ارزش های دوران بردگی فرو می ریزد. این خواست خودکامگان و دیکتاتور هاست که هر گروه مخالف از توده ای تا فدایی و مجاهدین وسلطنت طلب و نهضت آزادی و مشارکتی ... همه و همه را منافق، گروهک و طاغوتی بنامیم. اینگونه زمینه برای سرکوب آنان فراهم خواهد شد تا با برداشتن مخالفین از پیش روی، ستون های متزلزل استبداد را تقویت کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر